فلنج پهن I-beam
پرتوهای I به طور عمده به پرتوهای I معمولی، پرتوهای سبک I و پرتوهای I با فلنج پهن تقسیم می شوند.با توجه به نسبت ارتفاع فلنج به تار، آن را به تیرهای I-فلنج پهن، متوسط و باریک تقسیم می کنند.دو مشخصات تولید اول 10-60 است یعنی ارتفاع مربوطه 10-60 سانتی متر است.در همان ارتفاع، I-beam سبک وزن دارای فلنج های باریک، تارهای نازک و وزن سبک است.تیر I با فلنج پهن نیز پرتو H نامیده می شود و سطح مقطع آن با پایه های موازی و بدون شیب در سمت داخلی پایه ها مشخص می شود.این فولاد متعلق به بخش اقتصادی است که بر روی یک نورد جهانی با چهار ارتفاع نورد می شود، بنابراین به آن "تیر I جهانی" نیز می گویند.پرتوهای I معمولی و I-beamهای سبک به استانداردهای ملی تبدیل شده اند.
صرف نظر از معمولی یا سبک بودن فولاد I شکل، به دلیل اینکه اندازه مقطع نسبتاً زیاد و باریک است، ممان اینرسی دو محور اصلی مقطع کاملاً متفاوت است، بنابراین فقط می توان از آن به طور مستقیم استفاده کرد. برای خم شدن در صفحه تار آن.اجزاء و یا آنها را به اجزای محمول نیرو از نوع شبکه تبدیل می کند.استفاده از اجزای فشرده سازی محوری یا اجزای عمود بر صفحه وب که منحنی نیز هستند، مناسب نیست که دامنه کاربرد آن را بسیار محدود می کند.تیرهای I به طور گسترده در ساخت و ساز یا سایر سازه های فلزی استفاده می شود.
تیرهای I معمولی و تیرهای سبک I دارای سطح مقطع نسبتاً بلند و باریکی هستند، بنابراین ممان اینرسی دو محور اصلی مقاطع کاملاً متفاوت است که دامنه کاربرد آنها را محدود می کند.استفاده از I-beam باید با توجه به الزامات نقشه های طراحی انتخاب شود.
انتخاب تیر I در طراحی سازه باید بر اساس خواص مکانیکی، خواص شیمیایی، جوش پذیری، اندازه سازه و غیره باشد تا یک تیر I مناسب برای استفاده انتخاب شود.
